Παλαιότερα Θέματα (Past Papers)


C. “PAST PAPERS” (PAST EXAMS’ TEXTS)


ΙΘ’ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ (2006-2007)


ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η ευρωπαϊκή ταυτότητα αποτέλεσε το επίκεντρο στις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για «μία όσο ποτέ ενωμένη Ευρώπη» στα μέσα του 1980. Οι προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εστιάστηκαν στην προώθηση μιας ευρωπαϊκής συνείδησης και στη δημιουργία ενός αισθήματος του «ανήκειν» και «ταυτίζεσθαι». Η προβολή της ευρωπαϊκής ταυτότητας πραγματοποιήθηκε σε ένα μεγάλο βαθμό μέσω συγκεκριμένων πολιτιστικών πρωτοβουλιών (δημιουργία ευρωπαϊκών συμβόλων κ.τ.λ.). Η μεγάλη σημασία που είχε ο πολιτισμός στο πλαίσιο της παραπάνω προσπάθειας επισημαινόταν κατά καιρούς σε επίσημα έγγραφα της ΕΕ, τα οποία ανέφεραν το σχόλιο που έκανε ο Jean Monnet, ένας από τους αρχιτέκτονες του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος, ότι «αν ήταν να αρχίσουμε ξανά από την αρχή, θα έπρεπε να αρχίσουμε με τον πολιτισμό». Αυτό σήμαινε ότι μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη θα μπορούσε να θεμελιωθεί όχι μόνο με οικονομικά και νομικά μέσα αλλά και με πολιτιστικά, κυρίως μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ).
Καθώς η Ευρώπη άρχισε να αναπτύσσεται οικονομικά και πολιτικά περισσότερο από ποτέ, το ερώτημα που τέθηκε ήταν ποια θα μπορούσε να είναι η συνεισφορά των ΜΜΕ, και ιδιαίτερα της τηλεόρασης, στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Επίσημες εκδόσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συχνά εκφράζουν την άποψη ότι πραγματικά τα ΜΜΕ θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βασική κινητήρια δύναμη στη διαδικασία διαμόρφωσης μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας. Η πληροφόρηση είναι καθοριστική, πιθανόν είναι ο καθοριστικότερος παράγοντας στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα επιτευχθεί μόνο όταν οι Ευρωπαίοι το θελήσουν… Μία ευρωπαϊκή ταυτότητα θα δημιουργηθεί μόνο όταν οι Ευρωπαίοι είναι καλά ενημερωμένοι. Τα ΜΜΕ θεωρήθηκαν ως τα πλέον ενδεικνυόμενα «εργαλεία» στην προσπάθεια να γίνουν γνωστές οι αξίες και οι ιδέες πάνω στις οποίες θεμελιώνεται η ενοποίηση.


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

The European identity was at the centre of the European Union’s (EU’s) efforts for “an ever-closer Union” in the mid-1980s. The efforts of the European Commission focused on the advancement of a European conscience and on the creation of a feeling of “belonging” and “identifying”. The promotion of a European identity occurred to a large extent through specific cultural initiatives (creation of European symbols etc.). The great importance that culture had within the framework of the above-mentioned effort was occasionally highlighted in official EU documents, which referred to the comment made by Jean Monnet, one of the architects of the European project, that “if we were to start all over again, we would have to start with culture”. This meant that a truly united Europe could be founded not only by economic and legal means but by cultural means too, via Mass Media Communication (MMC).
As Europe began to grow economically and politically more than ever before, the question that arose was what the contribution of the media- especially of television- could be in the process of European integration. Official publications of the European Commission often express the view that the media could indeed constitute the main driving force behind the process of forming a European identity. Information is decisive, probably the most decisive factor in European integration. European integration will only be achieved when the Europeans want it to happen… Only when the Europeans are well-informed, will a European identity be created. The media were considered to be the most fitting “tools” in the effort to make known the values and ideas on which integration is based.





ΙΗ’ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ (2005)


ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Επανέρχεται σήμερα δυναμικά στο προσκήνιο το διαχρονικό ζήτημα του people management, της βέλτιστης αξιοποίησης των ανθρώπων, δηλαδή του πιο σημαντικού άυλου περιουσιακού στοιχείου κάθε οργανισμού ή επιχείρησης. Έχει παρατηρηθεί ότι η ταχύτατη ανάπτυξη νέων τεχνολογιών τις τελευταίες δεκαετίες έχει επηρεάσει τόσο μερικούς managers ώστε να εγκλωβιστούν στην αντίληψη πως η επιτυχία τους στηρίζεται στα υλικά περιουσιακά στοιχεία. Με την αντίληψη αυτή κατέληξαν να εκλαμβάνουν ως «δεδομένο» κάθε άυλο περιουσιακό στοιχείο της επιχείρησης (ανθρώπους, κουλτούρα, πελατειακές σχέσεις κ.λπ.). Η πραγματικότητα τους έχει διαψεύσει.
Περισσότερο «επικίνδυνο» θα χαρακτήριζε κανείς το γεγονός ότι οι περισσότεροι managers, αν ερωτηθούν, χαρακτηρίζουν την εταιρεία τους πελατοκεντρική, άρα και ανθρωποκεντρική. Δυστυχώς όμως, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν συνειδητοποιούν ότι τα θέματα των ανθρώπων δεν είναι πια μόνο ευθύνη του τμήματος διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, αλλά και κάθε υπεύθυνου τμήματος με συγκεκριμένους στόχους. Αν αυτό ίσχυε, τότε θα περιορίζονταν σημαντικά οι περιπτώσεις κατά τις οποίες, μπροστά στη διαπίστωση ότι οι πωλήσεις δεν αγγίζουν τους προκαθορισμένους στόχους, οι managers οδηγούνται στην έσχατη λύση της απόλυσης εργαζομένων. Κανείς βεβαίως δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι στο πλαίσιο της σύγχρονης οικονομίας της γνώσης, οι πιέσεις που οι επιχειρήσεις υφίστανται για προσαρμογή, αλλαγή και ευελιξία, είναι τεράστιες. Απλώς, είναι ανάγκη τα ανώτατα διευθυντικά στελέχη να συνειδητοποιήσουν ότι η λύση των περικοπών θέσεων εργασίας μπορεί να φέρει μόνο προσωρινό όφελος στον οικονομικό ισολογισμό.




ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Nowadays the perennial [1] issue of people management, of the best use of human resources, i.e. of the most important and intangible asset of any organization or corporation[2] , is coming back to the limelight[3] . It has been observed[4] that some managers have been influenced by the extremely rapid growth of new technologies in the recent[5] decades, to the extent that they have been trapped in the conviction that their success is based on tangible assets. With this conviction[6], they have ended up taking every intangible asset of the corporation (people, culture, clientele[7], etc) for granted. Reality has proven them wrong.
One would deem it more dangerous that most managers, if asked, label[8] their company as client-oriented[9], and therefore[10] human-oriented[11]. Unfortunately, however, in most cases they do not realise that people[12] issues are not any more the sole responsibility of the human resources department, but of every department charged with specific objectives. Were this the case[13], then there would be a significant decrease in the cases whereby managers, discovering that sales are not reaching the predetermined objectives, result in[14] firing employees as a last resort[15]. Of course, it can’t be denied that, in the modern knowledge economy[16], the pressure[17] on companies for adaptation, change and flexibility is huge. It is simply necessary for the CEOs (Chief Executive Officers) to realise that the solution of job cuts[18] can only bring short term benefit to the financial balance.


ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

It has been five years since the European Union leaders set the ambitious target of transforming the EU into the most competitive and dynamic knowledge-based economy in the world. But at the halfway point of what has become known as the Lisbon strategy, only the most optimistic would argue that the Union is moving full steam ahead.
There is now a tacit acceptance that the Lisbon strategy is failing. Unemployment remains stubbornly high in some member states, major EU economies are stagnating, and small businesses point to a lack of access to start-up finance and bureaucracy.
According to the Commission, these factors have dampened the EU´s «entrepreneurial spirit», with less than half of Europeans saying they would prefer self-employment. Europe still lags well behind the United States in certain crucial innovation and investment indicators. The Commission has re-examined the Lisbon agenda and come up with reforms that it hopes will help boost competitiveness and innovation. A cornerstone of this is the proposed Competitiveness and Innovation Framework Programme (CIP) which will group relevant EU programmes in one coherent and efficient framework. The programme will refocus on the EU´s primary goals of boosting European productivity, innovation, economic growth and job creation, while addressing environmental and social concerns.




ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε που οι ηγέτες  της Ευρωπαϊκής Ένωσης έθεσαν το φιλόδοξο στόχο να μετατρέψουν την ΕΕ στην πιο ανταγωνιστική και δυναμική οικονομία της γνώσης στον κόσμο. Όμως στα μισά της πορείας που έχει γίνει γνωστή ως η στρατηγική της Λισαβόνας, μόνον οι πλέον αισιόδοξοι μπορούν να ισχυρισθούν ότι η Ένωση προχωρά με γοργούς ρυθμούς.
Υπάρχει πλέον μία σιωπηρή παραδοχή[19] πως η στρατηγική της Λισαβόνας βαίνει προς αποτυχία. Η ανεργία επιμένει πεισματικά να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα σε ορισμένα κράτη-μέλη, οι μεγαλύτερες οικονομίες της ΕΕ βρίσκονται σε στασιμότητα, και οι μικρές επιχειρήσεις επισημαίνουν την έλλειψη πρόσβασης σε  αρχική χρηματοδότηση[20] και τη γραφειοκρατία.
Σύμφωνα με την Επιτροπή, αυτοί οι παράγοντες έχουν αμβλύνει[21] το «επιχειρηματικό πνεύμα» της ΕΕ, με λιγότερους από τους μισούς Ευρωπαίους να υποστηρίζουν ότι θα προτιμούσαν την αυτό-απασχόληση. Η Ευρώπη εξακολουθεί να υστερεί κατά πολύ σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ορισμένους κρίσιμους δείκτες καινοτομίας και επένδυσης. Η Επιτροπή έχει επανεξετάσει την ατζέντα της Λισαβόνας κι έχει καταλήξει σε μεταρρυθμίσεις που ελπίζει ότι θα βοηθήσουν στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας και της καινοτομίας. Ακρογωνιαίο λίθο αυτών αποτελεί το προταθέν Πρόγραμμα-Πλαίσιο για την Ανταγωνιστικότητα και την Καινοτομία (ΑΚΠ) που θα συγκεντρώσει παρεμφερή προγράμματα της ΕΕ σε ένα συνεκτικό και αποτελεσματικό πλαίσιο. Το πρόγραμμα θα εστιάσει εκ νέου στους πρωταρχικούς στόχους της ΕΕ για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας, της καινοτομίας, της οικονομικής ανάπτυξης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας στην Ευρώπη, αναζητώντας  παράλληλα λύσεις σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα.


ΙΖ’ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ (2004)


ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της σύγχρονης επιχείρησης είναι η ιεράρχηση της διοικητικής δομής της. Σχεδόν όλα τα οργανογράμματα των σύγχρονων επιχειρήσεων εμφανίζονται σαν μια πυραμίδα, με το κατώτερο υπαλληλικό προσωπικό και τους εργάτες παραγωγής στη βάση της ιεραρχίας, τους τμηματάρχες σε ψηλότερα σκαλοπάτια και τον γενικό διευθυντή στην κορυφή της πυραμίδας. Οι υπάλληλοι σε κάθε σκαλί της εταιρικής κλίμακας έχουν συγκεκριμένα καθήκοντα και δίνουν λόγο για την εκτέλεσή τους σε αυτούς που βρίσκονται αμέσως πιο πάνω τους. Ζωτικά στοιχεία σχετικά με την παραγωγή, τη διανομή και το μάρκετινγκ ανεβαίνουν από κάτω προς τα επάνω, όπου αναλύονται σε κάθε επίπεδο για να μεταφερθούν στη συνέχεια στο επόμενο. Κάποια στιγμή φτάνουν στο ανώτατο κλιμάκιο διοίκησης που, με τη σειρά του, επεξεργάζεται τα στοιχεία αυτά και τα χρησιμοποιεί για να λάβει διοικητικές αποφάσεις, οι οποίες κατεβαίνουν στην κλίμακα της ιεραρχίας και εκτελούνται στο κάθε επίπεδο της εταιρικής δομής. Το οργανόγραμμα της σύγχρονης γιγαντιαίας επιχείρησης περιέχει ιεραρχίες μέσα σε ιεραρχίες. Τμήματα όπως το οικονομικό και το λογιστικό, το ερευνητικό και το αναπτυξιακό, το διαφημιστικό και αυτό του μάρκετινγκ έχουν το καθένα τη δική του αλυσίδα διοίκησης που είναι ενσωματωμένη μέσα στην ευρύτερη δομή.
Στο χαμηλότερο σημείο της εταιρικής ιεραρχίας βρίσκονται το ανειδίκευτο και ημι-ειδικευμένο προσωπικό, αποστολή των οποίων είναι η κατασκευή και διακίνηση προϊόντων ή η εκτέλεση υπηρεσιών που αποτελούν το σήμα κατατεθέν της εταιρείας. Τα καθήκοντά τους είναι συγκεκριμένα και τυποποιημένα.















ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

The special trait of[22] the modern company[23] is its hierarchical structure. Nearly every flow chart[24] of a modern company appears[25] as[26] a pyramid, with the lower staff and the production workers at the bottom of the hierarchy, the departmental directors at higher levels and the CEO[27] at the top of the apex[28]. The employees on each level[29] of the corporate scale have concrete[30] duties and report to their immediate supervisors for their execution[31]. Key elements regarding production, distribution and marketing spiral[32] upwards, where they are analysed at each level before they are passed on[33] to the next. At some point, they reach the highest level[34] of management[35] which, in turn, processes[36] these elements and uses them in order to make managerial decisions which go down[37] the scale of hierarchy and are implemented at each level of the company structure. The flow chart of the modern gigantic corporation contains[38] hierarchies within hierarchies. Departments such as the Financial and the Accounting, the Research and the Development, the Advertising and the Marketing department each has its own chain of administration which is integrated[39] in the wider structure.
At the bottom of the corporation’s hierarchy are found the unskilled and semi-skilled workforce, whose objective is to manufacture[40] and distribute goods or to provide services which constitute the company’s trademark. Their duties are specific and standardised.




ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

In continental Europe, the cultural emphasis has traditionally been that accounts are prepared for tax reasons or for creditors as prime users, whereas in what has become known as the “Anglo-Saxon” business world, financial reporting is predominantly produced for shareholders and investors. In addition, continental Europe has much less of a history of standard-setting and companies there are less used to independent bodies creating and then laying down the law over standards.
As a result of the disagreement over International Accounting Standards, the European Community endorsement process that was designed to set the standards began to bend under pressure from European banks, which realized that they now had some leverage to escape the damaging disclosures emerging from the rules. The French banking industry, in particular, mounted a sustained attack on the International Accounting Standard Board process.
We thought that when the European Community said it would endorse the standards, it meant that they didn’t have any problems with them. After all, the standards existed before the process. The Committee were rather taken aback when it became a big issue. The attacks from France seemed extraordinary. In 1997, when the World Accounting Congress was held in Paris, President Chirac publicly praised the prospect of international financial reporting standards. But this year, under pressure from the banks, he described the standards as “a disaster”.




ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Στην ηπειρωτική Ευρώπη, η πολιτισμική έμφαση[41] έχει να κάνει[42] παραδοσιακά με το ότι οι ισολογισμοί καταρτίζονται για φορολογικούς λόγους ή για τους πιστωτές  ως κύριους χρήστες, ενώ στον επιχειρηματικό κόσμο που έχει γίνει γνωστός ως «Αγγλο-Σαξωνικός», οι οικονομικοί απολογισμοί κατά κύριο λόγο καταρτίζονται  προς χρήση των μετόχων και των επενδυτών[43]. Επιπροσθέτως, η ηπειρωτική Ευρώπη έχει πολύ μικρότερη ιστορία στον καθορισμό standards/ προτύπων και οι επιχειρήσεις εκεί είναι λιγότερο συνηθισμένες στην ύπαρξη ανεξάρτητων φορέων οι οποίοι επεξεργάζονται τα κριτήρια και εν συνεχεία απαιτούν την εφαρμογή τους.
Ως αποτέλεσμα της διαφωνίας για τον καθορισμό Διεθνών Λογιστικών Προτύπων, η διαδικασία που υιοθετήθηκε εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για τη σχεδίαση και τον καθορισμό κριτηρίων[44] άρχισε να λυγίζει κάτω από την πίεση των Ευρωπαϊκών τραπεζών οι οποίες αντιλήφθηκαν ότι τώρα είχαν κάποιο «πάτημα» ώστε να αποφύγουν τις επιζήμιες αποκαλύψεις που λόγω των κανονισμών, θα έβγαιναν στην επιφάνεια. Η Γαλλική τραπεζική βιομηχανία, συγκεκριμένα, ξεκίνησε μία διαρκή κι ενορχηστρωμένη επίθεση  κατά της Επιτροπής Δημιουργίας Διεθνών Λογιστικών Προτύπων.
Νομίζαμε πως όταν η Ευρωπαϊκή Κοινότητα είπε ότι θα υιοθετούσε τα πρότυπα, αυτό σήμαινε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα με αυτά. Εξάλλου, τα πρότυπα προϋπήρχαν της διαδικασίας. Η επιτροπή μάλλον εξεπλάγη  όταν ανέκυψε μεγάλο ζήτημα. Οι επιθέσεις από τη Γαλλία φαίνονταν ασυνήθιστες. Το 1997, όταν το Παγκόσμιο Λογιστικό Συνέδριο έλαβε χώρα στο Παρίσι, ο Πρόεδρος Σιράκ/ Chirac επικρότησε δημόσια την προοπτική να γίνονται εκθέσεις βάσει διεθνών οικονομικών προτύπων. Όμως εφέτος, υπό την πίεση των τραπεζών, περιέγραψε τα πρότυπα ως «καταστροφή».




ΙΣΤ’ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ (2003)


ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η εποχή που ξεκινά μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι εποχή ταχείας οικονομικής ανάπτυξης σε παγκόσμια κλίμακα. Η Ελλάδα, ακολουθώντας τις διεθνείς εξελίξεις, πέρασε από μια μεταβατική περίοδο κατά την οποία η δομή και ο χαρακτήρας της κοινωνίας μεταβλήθηκαν σημαντικά. Από κατ’ εξοχήν αγροτική κοινωνία που ήταν στην προπολεμική περίοδο προσπάθησε να μετατραπεί σε βιομηχανική κοινωνία στη μεταπολεμική εποχή. Η βιομηχανική ανάπτυξη ωστόσο δεν ήταν τόσο μεγάλη ώστε να διαμορφώσει κοινωνικο-οικονομικές δομές αντίστοιχες με εκείνες που έχουν οι βιομηχανικές κοινωνίες. Έτσι, η Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 και μετά απέκτησε τα χαρακτηριστικά μιας καταναλωτικής κοινωνίας, παρόμοιας με τις καταναλωτικές κοινωνίες του ανεπτυγμένου Βορρά, χωρίς όμως να διαθέτει τα γνωρίσματα που είχαν οι προηγμένες βιομηχανικές κοινωνίες.
Η μεγάλη αλλαγή στις καταναλωτικές συνήθειες των Ελλήνων επήλθε με τη μαζική εσωτερική μετανάστευση των κατοίκων της υπαίθρου προς τα μεγάλα αστικά κέντρα και ιδιαίτερα προς την Αθήνα. Η αλλαγή αυτή ήταν φυσιολογική, διότι οι καταναλωτικές συνήθειες ενός αγροτικού νοικοκυριού διαφέρουν σημαντικά από τις καταναλωτικές συνήθειες ενός αστικού νοικοκυριού.




ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

The era commencing with the end of the Second World War is one of rapid economic growth on a global scale. Greece, following the international developments, went through a transitional period during which the structure and nature of society underwent significant changes. From a chiefly[45] agricultural country during the pre-war period, it made an effort to transform into an industrial society during[46] the post-war period. Industrial growth, however, was not big enough for it to build socio-economic structures comparable to those of industrial societies. Thus Greece, from the beginning of the 1980’s onwards, acquired the characteristics of a consumer society, similar to those of the developed North, without holding, however, the traits[47] of advanced industrial societies.
The great change in Greek spending habits came with the massive internal migration of inhabitants of the country towards the great cities, particularly[48] towards Athens. This change was natural, since the spending[49] habits of a rural household are a far cry from[50] those of its urban counterpart[51].






ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

The sentiment is echoing throughout Europe: the holiday is over. During the past quarter-century, workers have grown used to ever- rising wages and ever-shorter working lives. They enjoy long vacations and reduced workweeks, and retire well before 65; the French strikers last month were marching to protect full-paid retirement in some positions at the age of 52. European countries were proud to provide free education and health care and generous pensions. Those benefits were affordable as long as a booming economy made up for the costs.
Women in the E.U. are having on average 1.5 babies, well below the 2.1 required to keep the population stable. At the same time, the proportion of people over 65 is rising sharply. If these trends continue and policy is left unchanged, the E.U.’s working –age population will drop by about 40 million by 2050.
Now the economic decline is forcing governments in France, Germany, Italy and elsewhere to become more American in their approach to labor policy. Reluctantly, they are embracing unpopular measures they avoided for decades and that’s enraging labor union members, who turned out in the hundreds of thousands in Paris last month.
If European economies are to fight off long-term stagnation and unemployment, then Europeans will have to work longer or harder-or for less pay. No wonder so many people have been marching; who would want this sort of holiday to end?




ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Μια αίσθηση διαπερνά όλη την Ευρώπη: τέρμα η καλοπέραση[52]. Στη διάρκεια της τελευταίας εικοσιπενταετίας[53] οι εργάτες συνήθισαν να παίρνουν ολοένα και υψηλότερους μισθούς και να δουλεύουν ολοένα και λιγότερο. Απολαμβάνουν διακοπές διαρκείας[54] και μειωμένες ώρες εργασίας εβδομαδιαίως, και συνταξιοδοτούνται πολύ πριν τα 65. Οι Γάλλοι απεργοί τον προηγούμενο μήνα διαδήλωναν προκειμένου να προστατεύσουν το δικαίωμα της  πλήρους συνταξιοδότησης σε ορισμένες θέσεις στην ηλικία των 52. Οι Ευρωπαϊκές χώρες ήταν περήφανες που παρείχαν δωρεάν παιδεία και υγειονομική περίθαλψη και γενναιόδωρες συντάξεις. Αυτές οι παροχές ήταν εφικτές[55] εφόσον μια ευημερούσα οικονομία αναπλήρωνε[56] το κόστος.
Οι γυναίκες στην Ε.Ε. γεννούν κατά μέσο όρο 1.5 παιδιά, πολύ λιγότερα από το 2.1 που απαιτούνται για να διατηρηθεί ο πληθυσμός σταθερός. Την ίδια στιγμή, το ποσοστό των ανθρώπων που είναι πάνω από 65 αυξάνεται ραγδαία. Αν αυτές οι τάσεις συνεχιστούν και η τακτική αυτή παραμείνει ως έχει, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός της Ε.Ε. θα μειωθεί κατά 40 εκατομμύρια περίπου μέχρι το 2050.
Η οικονομική ύφεση/κάμψη αναγκάζει τώρα τις κυβερνήσεις στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και αλλού να γίνουν πιο Αμερικανικές στην προσέγγιση της εργατικής πολιτικής τους. Απρόθυμα, υιοθετούν  μη δημοφιλή μέτρα που απέφευγαν για δεκαετίες και αυτό εξοργίζει τα μέλη των εργατικών συνδικάτων[57], που βρέθηκαν ανάμεσα στους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στο Παρίσι τον προηγούμενο μήνα.
Αν οι Ευρωπαϊκές οικονομίες σκοπεύουν στην καταπολέμηση της[58] μακροχρόνιας στασιμότητας και της ανεργίας, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να δουλεύουν πιο πολύ ή πιο σκληρά - ή για λιγότερα χρήματα. Δεν είναι να αναρωτιέται κανείς που τόσοι άνθρωποι κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις. Ποιος θα ήθελε να τελειώσει αυτή η περίοδος άνεσης;






D. PRACTICE TEXTS


ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

1.
Η Ε.Ε  τέθηκε από την αρχή στην πρώτη γραμμή της πολιτικής για την ισότητα των δύο φύλων. Χάρη στις συντονισμένες προσπάθειές της, υπάρχει μια ευνοϊκή πορεία στην γυναικεία απασχόληση με συνέπεια τη μείωση των διαφορών μεταξύ των δύο φύλων ως προς την απασχόληση και την ανεργία.
Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις ενώ δεν διαφαίνεται σημαντική μείωση των μεγάλων μισθολογικών διαφορών. Κατά μέσο όρο, οι αποδοχές των γυναικών είναι κατά 15% χαμηλότερες από αυτές των ανδρών για κάθε ώρα εργασίας. Αυτό οφείλεται τόσο στη μη εφαρμογή της νομοθεσίας για ίσες αποδοχές όσο και σε ορισμένες διαρθρωτικές ανισότητες, όπως ο διαχωρισμός της αγοράς εργασίας οι διαφορές των εργασιακών προτύπων, η πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην κατάρτιση, τα μη ισότιμα συστήματα αξιολόγησης και αμοιβής και τα στερεότυπα.
Πέραν της υποστήριξης της ισότητας των δύο φύλων με αποτελεσματικούς θεσμικούς μηχανισμούς, πρέπει να ληφθεί αποφασιστική δράση για να καταπολεμηθούν σεξιστικά στερεότυπα και να ενθαρρυνθούν οι άνδρες να αναλάβουν τις ευθύνες τους στο σπίτι και την οικογένεια. Αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη κινήτρων, κυρίως οικονομικών, που να επιτρέπουν τον καλύτερο συνδυασμό των ευθυνών και των καθηκόντων μεταξύ των γυναικών και των ανδρών και να ενισχύσουν τον ρόλο των ανδρών που αναλαμβάνουν τη φροντίδα των παιδιών και παίρνουν γονική άδεια.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
The E.U. has been at the forefront of the gender equality policy from the outset. Thanks to its coordinated efforts there has been a favourable trend in female employment leading to a narrowing of the gender gaps in employment and unemployment.
Nevertheless, major imbalances persist while the high pay gap shows no significant signs of narrowing. On average, women earn 15% less than men for every hour worked. This results from both non respect of equal pay legislation and from a number of structural inequalities such as labour market segregation, differences in work patterns, access to education and training, biased evaluation and pay systems and stereotypes.
As well as supporting gender equality with effective institutional mechanisms, decisive action should be taken to fight sexist stereotypes and to encourage men to take up their responsibilities in the domestic and family sphere. This includes the development of incentives, notably financial, that support a better balance of responsibilities and tasks between women and men and strengthen the role of men in care and parental leave.  




2.
Ανάμεσα στις επαγγελματικές υποχρεώσεις ενός μάνατζερ συνήθως είναι να μιλάει σε κοινό. Κάθε τόσο, μπορεί να χρειαστεί να σταθείτε όρθιος μπροστά σε ένα ακροατήριο για να κάνετε μια λίγο ως πολύ επίσημη ομιλία ή παρουσίαση. Το πόσο αποτελεσματικά μπορείτε να μιλάτε στο κοινό μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικός παράγοντας στην εξέλιξη της καριέρας σας. Μερικοί μάνατζερ φαίνεται πως απολαμβάνουν τις δημόσιες ομιλίες τους ενώ άλλοι τρέμουν με την ιδέα. Πολλοί νοιώθουν νευρικότητα πιο πριν, αλλά ωστόσο, όταν έρθει η ώρα δημιουργούν στο κοινό την αίσθηση ότι νοιώθουν μια χαρά. Εσείς θα είχατε νευρικότητα με την ιδέα ότι θα μιλούσατε μπροστά σε κοινό; Αν όχι, θα έπρεπε. Χωρίς μια δόση νευρικότητας η αδρεναλίνη σας δεν θα κυκλοφορούσε και θα σας περνούσαν για έναν άνθρωπο μονότονο, χωρίς ψυχή, που πλήττει και φέρνει και στους άλλους πλήξη. Αφετέρου, η υπερβολική νευρικότητα θα μπορούσε να χαλάσει όσα  κάνετε, γι αυτό θα πρέπει να την έχετε υπό έλεγχο.
Μερικές φορές ίσως χρειαστεί να κάνετε μια ομιλία στα Αγγλικά, πράγμα που μπορεί να ανεβάσει το άγχος σας. Κυκλοφορεί μια εντύπωση που δεν έχει να κάνει με την πραγματικότητα ότι πρέπει κανείς να μιλάει τέλεια Αγγλικά. Προσωπικά έχω παρακολουθήσει εκατοντάδες ομιλίες ανθρώπων που δεν έχουν τα Αγγλικά ως μητρική τους γλώσσα. Ούτε μια φορά δεν παρατήρησα το κοινό να θίγει τον ομιλητή ή την ομιλήτρια επειδή τα Αγγλικά τους δεν ήταν τέλεια. Εκτός απροόπτου, οι άνθρωποι θαυμάζουν έναν ομιλητή που αγωνίζεται να επικοινωνήσει σε μια γλώσσα με την οποία δεν είναι και πολύ εξοικειωμένος. Συνήθως μάλιστα τον ακούνε με περισσότερη προσοχή.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
A managers job usually involves some public speaking. Every so often, you may need to get on your feet in front of an audience and give a more or less formal talk or presentation. Your effectiveness as a public speaker may turn out to be a major factor in how your career progresses. Some managers seem to revel in public speaking whereas others dread it. Many are nervous about it in advance, but nevertheless come across splendidly when the moment arrives. Would you be nervous at the prospect of speaking in public? If not, you ought to be. Without a certain amount of nervousness, your adrenalin would not flow and you would appear dull, lifeless, bored and boring. Too much nervousness, on the other hand could spoil your performance, so it needs to be controlled.
Sometimes, you may have to give a speech in English, which can increase your anxiety. There is an unrealistic expectation that English should be spoken perfectly. I have witnessed hundreds of speeches made by non-native speakers of English. Never once have I observed an audience be rude to that speaker because his or her English was not perfect. Normally, people admire a speaker who tries hard to communicate in a relatively unfamiliar language. They usually listen to him more intently as well.


3.
Οι καλύτεροι μάνατζερ είναι αυτοί που έχουν όρεξη για μάθηση και είναι πρόθυμοι να δουλέψουν με τον εαυτό τους. Είναι πολύ δύσκολο να διοικείς. Ακόμη και οι πιο προικισμένοι άνθρωποι πρέπει να αφιερωθούν στη διά βίου μάθηση και στην αυτοεξέλιξη.
Εσείς είστε έτοιμοι να αποκτήσετε καινούριες δεξιότητες; «Οι καιροί αλλάζουνε…» τραγουδούσε ο Bob Dylan στη δεκαετία του ΄60 και δεν έπαψαν ποτέ να αλλάζουν. Ο αποτελεσματικός μάνατζερ είναι εκείνος που δεν χάνει από τα μάτια του τις πρωτοεμφανιζόμενες τάσεις  και τις ξαφνικές αλλαγές στην κοινωνία και είναι έτοιμος να προσαρμοστεί σ’ αυτές.
Σε οποιοδήποτε τομέα ασκείτε διοίκηση- στην βιομηχανία, στο λιανικό εμπόριο, στον τουρισμό, στο δημόσιο, στην εκπαίδευση, στον τραπεζο-οικονομικό τομέα, στην αστυνομία, ή σε ο,τιδήποτε – η επιχείρησή σας θα βρίσκεται συνεχώς μπροστά σε αλλαγές και ο ρόλος σας δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος. Αλλάζουν οι προτιμήσεις και οι προσδοκίες του κοινού. Αλλάζει η νομοθεσία. Αλλάζει η τεχνολογία. Αλλάζει η στάση των ανθρώπων απέναντι στην εργασία. Αλλάζουν τα προϊόντα κι οι υπηρεσίες. Αλλάζουν οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζεστε. Κι εσείς μεγαλώνετε, επομένως αλλάζετε. Είστε όμως προετοιμασμένοι να διαχειριστείτε την προσωπική σας αλλαγή έτσι ώστε να παρακολουθείτε τις εξελίξεις στον κόσμο που αλλάζει;

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
The best managers are those who have an appetite for learning and are willing to work on themselves. Management is very hard; even the most gifted people must commit themselves to lifelong learning and self-development.
Are you prepared to acquire new skills? “The times, they’re changing…” sang Bob Dylan in the sixties, and they haven’t stopped. The effective manager is one who keeps an eye on the emerging trends and sudden shifts in society – and is ready to adapt to them.
In whatever field you are managing- in industry, in the retail trade, in tourism, in the civil service, in education, in banking and finance, in the police service, or whatever- your organization will constantly be facing change, and your role cannot avoid being affected. Public tastes and expectations change.The law changes.Technology changes. People’s attitudes to work change. Products and services change. The people you are working with change. And you are getting older, so you are changing. But are you prepared to manage your personal change in such a way as to keep up to date with the changing world?

4.
Αργά ή γρήγορα, στον καθένα τυχαίνει μια άσχημη μέρα στη δουλειά. Χαλάνε οι υπολογιστές, οι πελάτες έχουν παράπονα, το αφεντικό αναστατώνεται, πρέπει να ξανακάνεις τη δουλειά σου από την αρχή, και στο τέλος νοιώθεις θυμωμένος κι απογοητευμένος. Τέτοιες ώρες, είναι λογικό να νοιώθεις λίγο αρνητικά ως προς το χώρο εργασίας σου , ακόμα και για τις ίδιες σου τις ικανότητες. Συχνά δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω από ένα καλό ύπνο το βράδυ που θα σε κάνει να επανέλθεις , και θα σου ξαναδώσει ενέργεια για να δουλέψεις την άλλη μέρα.
Τι γίνεται όμως όταν οι κακές μέρες αρχίζουν να ξεπερνάνε σε αριθμό τις καλές; Όταν η αρνητική στάση αρχίσει να ριζώνει στο χώρο δουλειάς, μπορεί να δηλητηριάσει και με το παραπάνω την εταιρία και όσους δουλεύουν σ’ αυτή. Απομυζά τον ενθουσιασμό και τη δημιουργικότητα από τους εργαζόμενους, αποσπά τους ανθρώπους από τη δουλειά τους και μπορεί ακόμα και να βγει στο πως αντιμετωπίζεις ή στο πως μιλάς στους πελάτες την ώρα που τους εξυπηρετείς. Είναι πολύ αγχωτική και δυσάρεστη εμπειρία να δουλεύεις σ’ ένα περιβάλλον φορτισμένο αρνητικά. Συχνά η αρνητική στάση είναι σύμπτωμα μεγαλύτερων προβλημάτων που ο μέσος εργαζόμενος αδυνατεί να ελέγξει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο να δουλεύεις σ’ ένα αρνητικό περιβάλλον, ή με αρνητικά άτομα, είναι ότι η αρνητική στάση μπορεί να γίνει μεταδοτική.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Sooner or later, everybody has a bad day at work. Computers fail, customers complain, the boss gets upset, your work has to be done from scratch, and you are left feeling angry and frustrated. At times like this, it’s understandable if you are feeling a little negative about your workplace, and even your abilities. Often it takes nothing more than a good night’s sleep to put you back on track, and re-energise you for your next work day.
But what happens if the bad days start to outweigh the good? When negativity becomes a permanent fixture in the workplace, it can be downright poisonous to the company and its employees. It drains workers of their enthusiasm and creativity, distracts people from work, and can even trickle down in negative attitudes and language when dealing with clients. Working in a negative environment is a stressful and unpleasant experience. Often the negativity is the symptom of greater problems that the average worker is unable to control. The biggest problem with working in a negative environment, or with negative people, is that negativity can be contagious.


5.
Ο πληθυσμός των Ρόμα στην Ευρώπη υπολογίζεται ανάμεσα σε 7 με 9 εκατομμύρια ανθρώπους. Παρόλο που σε μερικές χώρες αντιπροσωπεύουν πάνω από το 5% του πληθυσμού, συχνά αντιμετωπίζονται με προκαταλήψεις και φόβους ότι είναι κατώτεροι και επικίνδυνοι άνθρωποι επομένως η συμμετοχή τους στο δημόσιο βίο είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Συνήθως ζουν σε γκέτο, απομονωμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία χωρίς τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής. Η φοίτηση των παιδιών των Ρόμα στο σχολείο είναι σποραδική και η απουσία τους από τις μεγαλύτερες τάξεις του δημοτικού και του γυμνασίου είναι σχεδόν ολοκληρωτική. Δεν είναι μόνο το εκπαιδευτικό σύστημα που δεν δίνει ευκαιρίες στα παιδιά των Ρόμα. Επειδή συχνά δεν έχουν ταυτότητες και πιστοποιητικά γέννησης που είναι απαραίτητα για να εγγραφούν στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, οι Ρόμα και τα παιδιά τους έχουν πολύ περιορισμένη πρόσβαση στις υγειονομικές υπηρεσίες.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα για τους  Ρόμα στη Βρετανία «…τα προβλήματα που προκαλούνται από τις κακές συνθήκες υγιεινής, η ανεπαρκής υδροδότηση και η φτώχεια , καθώς επίσης και το άγχος και ο φόβος που ζουν οι οικογένειες των Ρόμα προκαλούν διάφορα προβλήματα που θα μας ήταν γνώριμα στα λιγότερο αναπτυγμένα κράτη. Ο προσδόκιμος μέσος όρος ζωής ενός Ρόμα είναι τα 48 χρόνια (ο μέσος όρος για τους μη-Ρόμα είναι πολύ πάνω από τα 70 χρόνια. Ο μέσος όρος παιδικής θνησιμότητας για του Ρόμα είναι περίπου τετραπλάσιος του εθνικού μέσου όρου. Το 35% των οικογενειών όλων των Ρόμα δεν είχαν τρόπο να δέχονται επιστολές , πράγμα που σημαίνει  ότι οι επιστολές από τις κλινικές, τα νοσοκομεία, τα σχολεία ή τους εργοδότες δεν φθάνουν ποτέ στους ανθρώπους στους οποίους στέλνονται.    
Τα τελευταία χρόνια αρκετές διακυβερνητικές και μη- κυβερνητικές οργανώσεις υποστηρίζουν την εφαρμογή πολιτικών  και μέτρων στην κατεύθυνση της βελτίωσης της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης των Ρόμα στην Ευρώπη.
  
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
The Roma population is estimated at between 7 and 9 million people. Although in some countries they represent over 5% of the population, they are often faced with prejudices and fears that they are inferior and dangerous people so their participation in public life is extremely limited. Roma tend to live in ghettos, segregated from the rest of the society and deprived of decent sanitation facilities.
Attendance of Roma children in schools is sporadic and they are completely absent from the upper grades of primary and secondary schools. The educational system is not the only one that is failing Roma children. Often lacking the appropriate identity documents and birth certificates necessary for health insurance enrolment, Roma and their children have very limited access to health-care services.
According to a recent survey on Roma in Britain “…the problems caused by poor sanitation, inadequate water supply and poverty, as well as the stress and fear that Roma families live under, cause a variety of problems we would be more familiar with in the less developed countries. The average life expectancy of a Roma is 48 years (non Roma average well over 70 years); on average infant mortality rates for Roma are some four times the national average; 35% of all the Roma families had no means of receiving letters, which means that letters from clinics, hospitals, schools or employers do not reach people they are sent to.”
Over recent years several intergovernmental and non-governmental organisations are supporting the implementation of policies and measures towards the improvement of the economic and social development of Roma in Europe.

6.
Τον Απρίλιο του 1986, συνέβη το πιο σοβαρό ατύχημα στην ιστορία της πυρηνικής βιομηχανίας στη Μονάδα 4 του εργοστασίου πυρηνικής ενέργεια του Τσέρνομπιλ στην πρώην Ουκρανική Δημοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης. Οι εκρήξεις που προκάλεσαν ρήγματα στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσέρνομπιλ και η πυρκαγιά που επακολούθησε και συνεχίστηκε για δέκα περίπου ημέρες προκάλεσαν την απελευθέρωση στο περιβάλλον μεγάλων ποσοτήτων ραδιενεργών υλικών.
Τις μεγαλύτερες δόσεις ραδιενέργειας τις δέχθηκαν οι εργαζόμενοι  στα έκτακτα περιστατικά και το μόνιμο προσωπικό, συνολικά γύρω στα 1000 άτομα, στη διάρκεια των πρώτων ημερών του ατυχήματος, και οι δόσεις ήταν μοιραίες για μερικούς εργαζόμενους. Εγκαίρως περισσότερα από 600 000 άτομα δηλώθηκαν ως εργαζόμενοι στις υπηρεσίες εκτάκτων αναγκών και αποκατάστασης. Παρόλο που ορισμένοι δέχτηκαν υψηλές δόσεις ραδιενέργειας ενώ εργάζονταν, πολλοί από αυτούς και η πλειοψηφία των κατοίκων των περιοχών που ορίσθηκαν ως «μολυσμένες» στη Λευκορωσία, τη Ρωσία και την Ουκρανία (πάνω από 5 εκατ. άνθρωποι) δέχθηκαν σχετικά χαμηλές δόσεις ραδιενέργειας, όχι πολύ μεγαλύτερες από τις δόσεις που οφείλονται στην φυσική ακτινοβολία. Τα κατασταλτικά μέτρα που πήραν οι αρχές , μεταξύ των οποίων και η μεταφορά ανθρώπων από τις πλέον μολυσμένες περιοχές, μείωσαν ουσιαστικά την έκθεση στην ραδιενέργεια και τις σχετικές με αυτή επιπτώσεις του ατυχήματος στην υγεία. Ωστόσο, το ατύχημα ήταν μια ανθρώπινη τραγωδία και είχε σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, τη δημόσια υγεία και στον κοινωνικο-οικονομικό τομέα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
On April 1986, the most serious accident in the history of the nuclear industry occurred at Unit 4 of the Chernobyl nuclear power plant in the former Ukrainian Republic of the Soviet Union. The explosions that ruptured the Chernobyl reactor vessel and the consequent fire that continued for ten days or so resulted in large amounts of radioactive materials being released into the environment.
The highest radiation doses were received by emergency workers and on-site personnel, in total about 1000 people, during the first days of the accident, and doses were fatal for some of the workers. In time more than 600 000 people were registered as emergency and recovery workers. Although some received high doses of radiation during their work, many of them and the majority of residents of areas designated as ‘contaminated’ in Belarus, Russia and the Ukraine ( over 5 million people) received relatively low whole-body doses of radiation , not much higher than doses due to natural background radiation. The mitigation measures taken by the authorities, including the evacuation of people from the most contaminated areas, substantially reduced radiation exposures and the radiation-related health impacts of the accident. Nevertheless, the accident was a human tragedy and had significant environmental, public health and socio-economic impacts. 

7.
Τα τοξικά χημικά στο περιβάλλον μας απειλούν τα ποτάμια και τις λίμνες μας, τον αέρα, τη γη και τους ωκεανούς μας, και πάνω απ’ όλα εμάς τους ίδιους και το μέλλον μας .Η παραγωγή, το εμπόριο, η χρήση, και η απελευθέρωση στο περιβάλλον πολλών συνθετικών χημικών ουσιών αναγνωρίζεται τώρα από όλους σαν μια παγκόσμια απειλή για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον. Ωστόσο, οι παγκόσμιες χημικές βιομηχανίες εξακολουθούν να παράγουν και να απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα χιλιάδες χημικές ενώσεις κάθε χρόνο, χωρίς κανένα ή μετά από πλημμελή έλεγχο και χωρίς να καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις που έχουν πάνω στους αανθρώπους και το περιβάλλον.
Η αντικατάσταση των επικίνδυνων χημικών ουσιών με ασφαλέστερα υλικά αποτελεί την απάντηση στις κυβερνήσεις και τη βιομηχανία που αδυνατούν να ελέγξουν την εξάπλωση των επικίνδυνων χημικών στην υφήλιο. Οι αναλύσεις της  Greenpeace για τις επικίνδυνες χημικές ουσίες στα καταναλωτικά προϊόντα, τη σκόνη στο σπίτι, στο νερό της βροχής και στο αίμα έρχονται να προστεθούν στα επίσημα στοιχεία που δείχνουν ότι τα χημικά που κατασκευάζουν οι άνθρωποι βρίσκονται εκτός ελέγχου και απειλούν την υγεία μας και το περιβάλλον.
Τα ευχάριστα νέα είναι ότι τώρα έχουμε την ευκαιρία να κατακτήσουμε ένα παγκόσμιο δεδικασμένο, ξεκινώντας από την Ευρώπη , το οποίο θα εξαφανίσει και θα αντικαταστήσει τα πιο πολλά τοξικά χημικά με ασφαλέστερα υποκατάστατα. Στείλτε ένα μήνυμα σ’ αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις στην Ευρώπη και ζητήστε τους να ψηφίσουν για την αντικατάσταση των επικίνδυνων χημικών. Διαβάστε περισσότερα για την καμπάνια μας για τη λύση της χημικής κρίσης και υπερασπιστείτε το δικαίωμά μας για ένα υγιεινό περιβάλλον.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Toxic chemicals in our environment threaten our rivers and lakes, our air, land, and oceans, and ultimately ourselves and our future.
The production, trade, use, and release of many synthetic chemicals is now widely recognised as a global threat to human health and the environment.

Yet, the world’s chemical industries continue to produce and release thousands of chemical compounds every year, in most cases with none or very little testing and understanding of their impacts on people and the environment.

Substituting hazardous chemicals with safer materials is the answer to governments and industry that have failed to control the spread of dangerous chemicals around the globe. Greenpeace analyses of the man-made hazardous chemicals in consumer products, house dust, rainwater and blood add to the growing documentation that man-made chemicals are out of control, threatening our health and environment.

The good news is that we now have a chance to win a global precedent, starting in Europe, which will require companies to phase out and substitute the most toxic chemicals with safer alternatives. Send a message to European decision makers and ask them to vote for the substitution of hazardous chemicals. Read more about our campaign to solve the chemicals crisis and defend our right to a healthy environment
.

8.
Ως γνωστόν, η λογοκρισία στο διαδίκτυο είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Είναι επομένως πιθανόν να βρεθείτε μπροστά σε σελίδες που σας βρίσκουν αντίθετο ή που περιέχουν πράγματα τα οποία δεν θα θέλατε να δουν τα παιδιά σας. Υπάρχουν προγράμματα που σας επιτρέπουν να καθορίσετε ορισμένους τόπους στους οποίους τα παιδιά δεν επιτρέπεται να έχουν πρόσβαση. Επίσης , είναι δυνατόν ένα τέτοιο λογισμικό να αποκλείσει σελίδες που περιέχουν συγκεκριμένες λέξεις ώστε , θεωρητικά, να μπορείτε να αρνηθείτε στα παιδιά σας την πρόσβαση σε σελίδες που ασχολούνται με συγκεκριμένα θέματα. Ωστόσο, πολλοί ψυχολόγοι ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να λογοκρίνετε τη χρήση του διαδικτύου εκ μέρους των παιδιών. Αντί να απαγορεύουν την πρόσβαση σε ακατάλληλες σελίδες, ίσως θα έπρεπε οι γονείς να βοηθούν τα παιδιά τους να αναπτύξουν την κριτική τους ικανότητα και την υπευθυνότητα που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν παρόμοια προβλήματα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
It is well-known that there is hardly any censorship on the Internet. Therefore, you may come across pages you object to, or whose content you would rather your children didn’t see.
There are programs which allow you to specify particular sites that children are not allowed access to. It is also possible for such software to exclude pages that contain particular words so that, in theory, you can deny your children access to pages dealing with the particular topics. However, many psychologists claim that you should not censor your children’s use of the Web. Instead of preventing access to unsuitable web pages, perhaps parents should help their children develop the critical skills and the responsibility they need to tackle similar problems.

9.
Οι απόψεις διίστανται όσον αφορά στο ενεργειακό μέλλον του πλανήτη. Υπάρχει η άποψη ότι τα κοιτάσματα πετρελαίου οδεύουν προς βαθμιαία εξάντληση. Καθώς το κόστος των απαιτούμενων επενδύσεων και η αβεβαιότητα ως προς τις τιμές αποθαρρύνουν σημαντικά τη διεύρυνση του δυναμικού άντλησης και διύλισης, η αγορά θα παραμείνει σε στενότητα και θα είναι ευαίσθητη σε βραχυχρόνιες διαταραχές, λόγου χάριν σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Ως εκ τούτου, η ανοδική πορεία των τιμών του πετρελαίου θα συνεχίζεται. Σύμφωνα με μια δεύτερη άποψη, δύο παράγοντες – οι νέες τεχνολογίες και οι αυξανόμενες αποδόσεις των επενδύσεων λόγω των υψηλών τιμών του πετρελαίου αυτή την περίοδο- μεγαλώνουν τις πιθανότητες να ανακαλυφθούν νέα κοιτάσματα και να αυξηθούν οι ποσότητες πετρελαίου που αντλούνται από τα ήδη υπάρχοντα. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της προσφοράς περισσότερο από την ζήτηση και την πτώση των τιμών, παρατείνοντας παράλληλα το προσδόκιμο  ζωής των παγκόσμιων κοιτασμάτων. Το Διεθνές Γραφείο Ενέργειας εκτιμά ότι τα εναπομείναντα αποθέματα πετρελαίου μπορούν να καλύψουν ανάγκες 70 ετών, με την προϋπόθεση ότι τα επίπεδα ετήσιας κατανάλωσης μέχρι το 2030 δεν θα ανέβουν σε υπερβολικό βαθμό.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Opinions diverge as far as the planet’s energy prospects are concerned. There is a view that oil reserves are gradually being exhausted. Since the necessary investment costs and price uncertainty are major deterrents to the expansion of the extraction and refining capacity, the market will remain tight and sensitive to short-term disruptions, on account, for instance, of adverse weather conditions. The upward spiralling of oil prices will therefore continue. According to a second view, two factors- new technologies and increasing returns on investments because of currently high oil prices- make it more likely that new reserves will be discovered and that the quantities of oil extracted from existing ones will increase. As a result, supply would increase more than demand and prices would drop, while the expected life of world reserves would be extended. The International Energy Agency estimates that the remaining oil reserves can cover needs for 70 years, provided that annual consumption levels till 2030 do not increase excessively.


10.
Consumer credit and housing loans have been rapidly increasing during the last few years in Greece, raising concerns about the level of household indebtedness and the ability of households to service their debts efficiently. In the same period, relatively high GDP growth is mainly due to the significant acceleration in the growth of domestic demand as well as the expansion in consumer credit. Therefore, the issue of households’ potential over-indebtedness is important as it may affect not only the soundness of the banking system but also economic stability and growth.
As far as the overall level of indebtedness of Greek households is concerned, borrowing is concentrated among households with the highest levels of income and wealth. For the average household, its outstanding debt does not exceed its annual income, even for households at the lowest income levels.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Η καταναλωτική πίστη και τα στεγαστικά δάνεια σημειώνουν ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, προκαλώντας ανησυχία σχετικά με το επίπεδο του χρέους των νοικοκυριών και την ικανότητά τους να εξυπηρετούν τα χρέη τους επαρκώς. Την ίδια περίοδο, ο σχετικά υψηλός ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ βασικά οφείλεται στην σημαντική επιτάχυνση της εγχώριας ζήτησης καθώς επίσης και στην επέκταση της καταναλωτικής πίστης. Συνεπώς, το ζήτημα της πιθανής υπερχρέωσης των νοικοκυριών είναι σημαντικό, καθώς μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο την αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος, αλλά και την οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη.
Όσον αφορά στο συνολικό βαθμό χρέωσης των ελληνικών νοικοκυριών, ο δανεισμός συγκεντρώνεται στα νοικοκυριά με υψηλά εισοδήματα και πλούτο. Για το μέσο νοικοκυριό  το υπόλοιπο του χρέους του δεν υπερβαίνει το ετήσιο εισόδημά του, ακόμη  και για τα νοικοκυριά με τα χαμηλότερα εισοδήματα.





[1] diachronic
[2] company
[3] fore
[4] noted
[5] past
[6] Holding this view/ As a result
[7] public relations
[8] characterize
[9] client-centric
[10] hence
[11] human-centric
[12] staff
[13] Were this true
[14] are led to
[15] have resort to firing employees
[16] knowledge-based economy
[17] pressure imposed on
[18] cutting down on work places

[19] αποδοχή
[20] αρχικά κεφάλαια
[21] υποβαθμίσει / δυναμιτίσει
[22] what characterises
[23] business / enterprise
[24] organogram
[25] is presented
[26] in the form of
[27] general director
[28] pyramid
[29] layer
[30] specific
[31] implementation
[32] rise
[33] in order to be transferred
[34] top
[35] administration
[36] elaborates
[37] descend
[38] includes
[39] incorporated
[40] produce
[41] η έμφαση πολιτισμικά
[42] δίνεται
[43] απευθύνονται στους μετόχους και τους επενδυτές
[44] προτύπων
[45] mainly
[46] in
[47] characteristics
[48] especially
[49] consuming
[50] differ significantly from
[51] an urban household
[52] τέρμα το φαγοπότι / τέρμα οι ανέσεις / η περίοδος διακοπών τελείωσε / η περίοδος χάριτος τελείωσε
[53] του τελευταίου τετάρτου του περασμένου αιώνα
[54] μεγάλες διακοπές
[55] δυνατές
[56] αντιστάθμιζε
[57] σωματείων
[58] να καταπολεμήσουν την μακροχρόνια στασιμότητα και την ανεργία