Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΒΙΒΛΟΣ ΩΣ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ... Η Βίβλος ορίζει ότι: "Αν ένας άντρας βρει μια παρθένα που δεν είναι αρραβωνιασμένη και την πιάσει και κοιμηθεί μαζί της και τους βρουν, τότε ο άντρας που κοιμήθηκε μαζί της πρέπει να πληρώσει στον πατέρα της νέας πενήντα σέκελ ασήμι και εκείνη θα γίνει γυναίκα του". ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ, 22: 28-29) Οι αρχαίοι Εβραίοι έβρισκαν αυτή τη διευθέτηση λογική. Ο βιασμός μιας γυναίκας που δεν ανήκε σε κανέναν άντρα δεν θεωρούνταν καν έγκλημα, όπως ακριβώς το να μαζέψεις ένα πεσμένο νόμισμα από έναν πολυσύχναστο δρόμο δεν θεωρείται κλοπή. Και αν ένας σύζυγος βίαζε τη γυναίκα του, δεν διέπραττε έγκλημα. Στην πραγματικότητα, η ίδια η ιδέα ότι ένας σύζυγος μπορούσε να βιάσει τη γυναίκα του ήταν οξύμωρη. Να είσαι σύζυγος σήμαινε να έχεις τον πλήρη έλεγχο της σεξουαλικότητας της γυναίκας σου. Το να πούμε ότι ένας σύζυγος "βίασε" τη γυναίκα του ήταν τόσο παράλογο σαν να λέμε ότι ένας άνθρωπος έκλεψε το πορτοφόλι του. Αυτός ο τρόπος σκέψης δεν περιοριζόταν στην αρχαία Μέση Ανατολή. Το 2006, υπήρχαν ακόμα 53 χώρες στις οποίες ο σύζυγος δεν μπορούσε να διωχθεί για το βιασμό της συζύγου του. Ακόμα και στη Γερμανία, οι νόμοι περί βιασμού τροποποιήθηκαν μόλις το 1997, ώστε να δημιουργηθεί η κατηγορία του συζυγικού βιασμού (σελ 155 του βιβλίου του Yuval Noah Harari: Sapiens Μια Σύντομη Ιστορία του Ανθρώπου, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, μεταφ. Μιχάλης Λαλιώτης)